Tasavvuf klâsikleri arasında şöhret ve yaygınlık açısından en önemli eserlerin başında haklı olarak Kuşeyrî'nin er-Risâlesi'dir. Tasavvufun temel kaynaklarından olup, şerîat ve tasavvuf dengesinin başabaş gittiği bir eserdir. Hicrî ikinci asrın sonlarında ortaya çıkan ve iki buçuk asırlık bir dönemden sonra Kuşeyrî'nin zamanına ulaşan tasavvuf hareketinde zaman içinde şerîattan kopmalar ve uzaklaşmalar görülmeye başlamıştı.

Metin tenkidi 19. Yüzyılda Batı’da gelişen ve Textual criticism/Metin eleştirisi vb. tabirlerle anılan bir metin inceleme biçimdir. Tam olarak ‘tarih içinde bir metinde baş gösteren değişiklikleri, bozulmaları tespit edip metnin orijinal halini ortaya koymaya çalışmaktır, bir tür restorasyondur’ metin tenkidi.(Selahattin Polat/Metin Tenkidi)

Büyük müfessir merhum Elmalılı Muhammed Hamdi Yazır'ın Kur'ân-ı Kerîm Meali'nin çok sayıda basımları yapıldı. Şahsen bunlardan on iki farklı yayınevi tarafından yayınlanan baskıları tespit ettim. Muhtemelen haberdar olmadıklarım da bulunmaktadır. Ne var ki bunlardan sadece bir basımı,2 eserin aynısıdır. Diğerleri, hazırlayan zâtlar tarafından sadeleştirilmiştir. Bu durumda, âdeta basımlar adedince farklı sayılabilecek metinler ortaya çıkmıştır. Geniş okuyucu kitlesi bundan haberdar değildir.

Uludağ’ın bundan çok önce Şerhu’l-Akâid üzerine bir terceme çalışması yaptığı bilinmektedir. Şerhu’l-Akâid’i terceme eden biri olarak onun çalışması hakkında değerlendirme niteliğinde birkaç hususa işaret etmemizin, özelde Şerhu’l-Akaid, genelde Türkiye’de kelam alanında yapılan çalışmalara katkı sağlayacağı kanaatindeyiz. Bu niyetle emanet-i ilmiyenin gerektirdiği ölçülerde Uludağ’ın hem kitabının giriş kısmında ortaya koyduğu bazı mülahazaları hem de tercemede ne kadar başarılı olduğu konusunu burada ele almayı düşünüyoruz.